අමතක වෙන නිසා මේ සින්දු ටික මේකේ දාල, ට්රිප් එක යද්දී අහන්න ඕනේ . :P
වෙන හොඳ ඒවා තියෙනවනම් පින් අයිති වෙයි පල්ලෙහයින් දාන්න. හොඳ playlist එකක් හදාගන්න හිතුණා එකයි.
Monday, January 10, 2011
Sunday, January 9, 2011
අනේ මන්ද.com
ලංකාවේ MC එක ඉස්සරහ හිය්යෙන් FUCK YOU! කියලා phone එකෙන් කාට හරි බැන්නොත් අපේ කට්ටිය එම පුද්ගලයාව දේවත් වයේ ල සලකනවා. මොකද kadda හොඳයි නේ. බැරි වෙලාවත් සිංහලෙන් කුනුහරුපයක් කිව්වොත් ඒ මනුස්සය ඉවරයි.
ලංකාවේ ශේප් එකේ ජීවත් වෙන අපි වගේ කට්ටියට ඒ කියන්නේ මේ Campus යන්න තරම් ම මොලයක් නොමැති, නමුත් ශේප් එකේ මොලයක් ඇති, ගෙදරට චා නොවී (පොළොවට බරක් නොවී) සල්ලි මිටි ගණන් ගැන සිහින දකිමින් දවසේ 8-5 වැඩ කරලා, කන්න තියෙන කටු/කැපිලි ඔක්කොමත් කාලා හවස හීනියට දෙකක් දාගෙන ගෙදර ගිහින් සින්දුවක් අහල/ ගහල හෝ මලක් කඬල තනි අර්තල් එකක් අරන් බුදිය ගෙන අර්පහු ඊළඟ දවසෙත් එකේම repeat telecast දාන කට්ටියක් ව එකවර අතරමැදියට මතක් විය.
මතක් උන කියල එච්චරට දෙයක් කියන්න නැති උනත්, ඔය ඉහත සඳහන් කල ජීවිත ගත කරන කට්ටිය, තව අවුරුදු දෙක තුනක් ඔහොම ඉඳීවි. ඉඳල පවුල් පන්සල් වෙලා අර්පහු ගෙවල්/බැංකු නය ගෙවා ගෙවා තව අවුරුදු 30 ක් 40 ක් ජීවත් වේවි. ඊට පස්සේ මුණුබුරන් ගේ දරු සුරතල් බල හෝ නොබලා හෝ ඉන්න තෙනකින් (බොහෝවිට මහලු මඬමකින්) චුත වේවි.
හරි ඔක්කොම හරි. දැන් එතකොට ඊට පස්සේ? දැන් ප්රශ්නේ තියෙන්නේ කොහෙද අපහු උපදින්නේ කියන එක.( බොහෝ ආගම් වලට අනුව) පින් කලොත් සැප කනේ. නැත්තම් බඬූ packet ලු. එහෙම තම අපේ Extremist Buddhist ල ඔක්කොම කියන්නේ. කොහොම හරි එකත් පැත්තකින් තියමු. කාටද ජීවත් උණින් පස්සේ මතක තියෙන්නේ? ඉන්න ටිකේ ජීවත් වෙන ටික විතරනේ මතක. එතකොට දැන් මරණින් මතු ජීවිතය අපායට ගියොත්? එකත් ඉතින් මැරුණට පස්සේ බලාගමු කියලා කාටවත් කරදරයක් නැතුව ජීවත් වෙන්නයි තියෙන්නේ. දැන් එතකොට අපායේ යන්නත් දිවය ලෝකේ යන්නත් Cut off ලකුණු තීරණය කරන්නේ කව්ද? දෙවි කෙනෙක් කියලා නං කියන්නෙපා ඉතින්. දන්නේ නැති මගුල් වලට හෙම දාම අපේ කට්ටිය දෙවිවරු ගේ නම් දාල උන් දීපු දෙයක් කියලා. මොනරු විසිවෙනවා. ආගමික නායකයා රජ වෙනවා.
අනේ මන්ද. මේවාට අතරමැදිව අපිත් CCTV camera ඉදිරියේ Act කොරනවා.
ලංකාවේ ශේප් එකේ ජීවත් වෙන අපි වගේ කට්ටියට ඒ කියන්නේ මේ Campus යන්න තරම් ම මොලයක් නොමැති, නමුත් ශේප් එකේ මොලයක් ඇති, ගෙදරට චා නොවී (පොළොවට බරක් නොවී) සල්ලි මිටි ගණන් ගැන සිහින දකිමින් දවසේ 8-5 වැඩ කරලා, කන්න තියෙන කටු/කැපිලි ඔක්කොමත් කාලා හවස හීනියට දෙකක් දාගෙන ගෙදර ගිහින් සින්දුවක් අහල/ ගහල හෝ මලක් කඬල තනි අර්තල් එකක් අරන් බුදිය ගෙන අර්පහු ඊළඟ දවසෙත් එකේම repeat telecast දාන කට්ටියක් ව එකවර අතරමැදියට මතක් විය.
මතක් උන කියල එච්චරට දෙයක් කියන්න නැති උනත්, ඔය ඉහත සඳහන් කල ජීවිත ගත කරන කට්ටිය, තව අවුරුදු දෙක තුනක් ඔහොම ඉඳීවි. ඉඳල පවුල් පන්සල් වෙලා අර්පහු ගෙවල්/බැංකු නය ගෙවා ගෙවා තව අවුරුදු 30 ක් 40 ක් ජීවත් වේවි. ඊට පස්සේ මුණුබුරන් ගේ දරු සුරතල් බල හෝ නොබලා හෝ ඉන්න තෙනකින් (බොහෝවිට මහලු මඬමකින්) චුත වේවි.
හරි ඔක්කොම හරි. දැන් එතකොට ඊට පස්සේ? දැන් ප්රශ්නේ තියෙන්නේ කොහෙද අපහු උපදින්නේ කියන එක.( බොහෝ ආගම් වලට අනුව) පින් කලොත් සැප කනේ. නැත්තම් බඬූ packet ලු. එහෙම තම අපේ Extremist Buddhist ල ඔක්කොම කියන්නේ. කොහොම හරි එකත් පැත්තකින් තියමු. කාටද ජීවත් උණින් පස්සේ මතක තියෙන්නේ? ඉන්න ටිකේ ජීවත් වෙන ටික විතරනේ මතක. එතකොට දැන් මරණින් මතු ජීවිතය අපායට ගියොත්? එකත් ඉතින් මැරුණට පස්සේ බලාගමු කියලා කාටවත් කරදරයක් නැතුව ජීවත් වෙන්නයි තියෙන්නේ. දැන් එතකොට අපායේ යන්නත් දිවය ලෝකේ යන්නත් Cut off ලකුණු තීරණය කරන්නේ කව්ද? දෙවි කෙනෙක් කියලා නං කියන්නෙපා ඉතින්. දන්නේ නැති මගුල් වලට හෙම දාම අපේ කට්ටිය දෙවිවරු ගේ නම් දාල උන් දීපු දෙයක් කියලා. මොනරු විසිවෙනවා. ආගමික නායකයා රජ වෙනවා.
අනේ මන්ද. මේවාට අතරමැදිව අපිත් CCTV camera ඉදිරියේ Act කොරනවා.
Subscribe to:
Posts (Atom)